به من وفادارترند از خودم !

بامدادان

هموقتِ عطرِ خنکِ خاکِ شبنم زده

آنچه مرغانِ خوش آوا سر داده اند آواز نیست ,

شیون است

مرا یاد میکنند

میدانند چه بسیار دوست دارم آن گاه را !

اما نیستم

میپرسند کجایم

به من وفادارترند از خودم

آن زیبا پرانِ بی قرار !

چه آسان هدر میدهم بامدادان را

چه آسان !

و چه ساده بی قرار میکنم وفاداران را

و در خوابم !