سراسیمگی بلاتکلیف!

انسان عبارت است از یک تردید. یک نوسان دائمی. هر کسی یک سراسیمگی بلاتکلیف است!

البته باید توجه داشت که گوینده از کلمه "انسان" استفاده کرده یعنی آدمی که از مرحله حیوانی گذشته و به انسان تبدیل شده !

آدمی که از بند شکم و اطرافش رها شده ! فقط به آسودگی اش دلهره ندارد و از ترسها رهاست رهایی اش به هر شکل بوده مهم نیست این مهم است که به مرحله فکر رسیده باشد!

و نکته آخر اینکه فکر کردن را "بازی" نمیکند "به راستی" فکر میکند !