خدا با من است

دوست دارم پیاده سفر کنم ؛ با دست خالی.از منظره جاده لذت ببرم و از صدای سکوت, صدای نفس خدا را کنار گوشم بشنوم , خدا را نیز همراه خودم ببرم تا زیباییهایی را که آفریده یکبار دیگر خودش هم ببیند, با هم گرسنه شویم و با هم به سرو صدای شکم من بخندیم, من به خدا تو بگویم او هم مرا تو خطاب کند؛ خودمانی تر شویم و من به پشت گرمی او از هیچ چیز نترسم , از بی پولی از سرما و گرما نترسم, خودم باشم یکدست لباس و یک جفت کفش. وقت زیاد خواهم داشت تا برای خدا از مخلوقاتش تعریف کنم و او هم گوش کند و سر تکان بدهد. برایش تعریف کنم از دروغهایی که به پایش بسته اند و می بندند , از خودش بپرسم چه کسی را خیلی دوست دارد؟! خدا زیاد لبخند میزند خدا همیشه خوشحال است.