کاش حقیقت داشت!

...

تصور کن برنده یک مسابقه شدی و جایزه ات اینه که بانک هرروز صبح یک حساب برات باز می کنه و توش هشتادوشش هزاروچهارصد دلار پول می گذاره ولی دوتا شرط داره. یکی اینکه همه پول را باید تا شب خرج کنی، وگرنه هرچی اضافه بیاد ازت پس می گیرند, نمی تونی تقلب کنی و یا اضافهٔ پول را به حساب دیگه ای منتقل کنی. هرروز صبح بانک برات یک حساب جدید با همون موجودی باز می کنه. شرط بعدی اینه که بانک می تونه هروقت بخواد بدون اطلاع قبلی حسابو ببنده و بگه جایزه  تموم شد. حالا بگو چه طوری عمل می کنی؟ 

او زمان زیادی برای پاسخ به این سوال نیاز نداشت و خیلی سریع  ...

«همه ما این حساب جادویی را در اختیار داریم: زمان! این حساب با ثانیه ها پر می شه,هرروزکه از خواب بیدار میشیم هشتادوشش هزارو چهارصد ثانیه به ما جایزه میدن و شب که می خوابیم مقداری را که مصرف نکردیم نمیتونیم به روز بعد منتقل کنیم. لحظه هایی که زندگی نکردیم از دستمون رفته. دیروز ناپدید شده. هرروز صبح جادو می شه و هشتادوشش هزاروچهارصد ثانیه به ما میدن. یادت باشه که من و تو فعلا از این نعمت برخورداریم ولی بانک می تونه هروقت بخواد حسابو بدون اطلاع قبلی ببنده. ما به جای استفاده از موجودیمون نشستیم بحث و جدل می کنیم و غصه می خوریم. بیا از زمانی که برامون باقی مونده لذت ببریم.»


بخشی از کتاب کاش حقیقت داشت اثر مارک لوی

موقع خسته شدن!


موقع خسته شدن به دو چیز فکر کنید
اول: آنهایی که منتظر شکست شما هستند تا “به شما ” بخندند!
دوم:  آنهایی که منتظر پیروزی شما هستند تا “با شما ” بخندند!

هفت سین

همراه هم بودیم و تو دلخسته بودی از همه !

گفتی که این دنیای نو خیلی غریب و در همِ !

گفتم برام حرفی بزن حرفی که دنیام تازه شِ !

رخت غزل روی تن روزای من اندازه شِ !

رخت غزل روی تن روزای من اندازه شِ !

...

گفتی اگه شعرای من تو خاطرت مونده بمون !

گفتم اگه عاشق شدم !

گفتی برام حافظ بخون !

گفتم یِ بیت از من ولی شعرام ُ بی پاسخ نذار ! تا من غزلساز توام  تا عاشقم طاقت بیار !

...

اما نگو شعرای من تکرار بغضای توِ  از عشق هر وقتی بگی حرفات حرفای نوِ !

حرف بهار ُ نو شدن حرفایِ سبز و سرخ ُ و تر ! هفت سین شعراتُ بچین  ! هفت سینِ آغاز سفر !

گفتم به تو عاشق شدم !

گفتی به من شاعر بمون !

گفتم برای دلخوشیت !

گفتی برام حافظ بخون !