آنچه از دل بر آمده شاید در دل نشیند
گفتنی هاآنچه از دل بر آمده شاید در دل نشیند
گفتنی هادرباره من
خب درباره وبلاگ باید بگم که اینها اغلب حرفهایی است که خودم به خودم میگم و گاهی هم حرفهای خوب دیگران را برای خودم تکرار میکنم
ادامه...
که خفته است؟!
در این گوری که بر آن مویه می کنی, که خفته است ؟
که به ناله هایِ تو از خوابِ مرگ بر نمی خیزد؟!
چه ستمگرانه خفته است!
دلم میخواست آنجا بودم!
دلم میخواست اینجا بودم !
ساعتها و ساعتها ,
به صدایِ سکوت جنگلِ پاییزی گوش بسپارم , آوازِ گاه گاهِ پرنده ای , تق تقِ دارکوبی ,
خش خش برگهای خشکیده و صدای افتادنِ برگی روی آسفالتِ خیس ,
همه را گوش کنم !
مِه را با عطرِ خاکِ نمناک و بوی پوسیدگیِ جنگل تنفس کنم ,
گاهی قدم بزنم ,
گاهی بایستم ,
بروم پایِ آن درخت , آن یکی , بنشینم , از لابه لایِ برگها جوانه هایِ ریز را ببینم که قبل از زمستان بیدار شده اند ,
لکه ای آفتابِ پاییزی پیدا کنم و بروم هر جا که پَهن شده بنشینم ,
اگر باران گرفت هم بنشینم آنقدر که خیسیِ لباسم را حس کنم ,
آنقدر خیسی که لباسم را کنارِ آتش دَر بیاورم , خشکش کنم و بوی دود بگیرد ,
موهایم وِز کند و پیچ و تاب بخورد ,
آنقدر بمانم که غروب شود ,
صدایِ زوزه هایِ دوردست جای تق تقِ دارکوبها را بگیرد ,
بادِ سردی بیاید , برگهای خشکیده را بچرخاند و ببرد ,
سایه ها طولانی و طولانی تر شود ,
سردم شود ,
آرام راه بیفتم , جایی گرم انتظارم را بکشد
بروم !