آنچه از دل بر آمده شاید در دل نشیند
گفتنی هاآنچه از دل بر آمده شاید در دل نشیند
گفتنی هادرباره من
خب درباره وبلاگ باید بگم که اینها اغلب حرفهایی است که خودم به خودم میگم و گاهی هم حرفهای خوب دیگران را برای خودم تکرار میکنم
ادامه...
خالی از باده سبو !
خفته در آغوشم , خالی از باده سبو !
نیمِ تن بر خاک و باقیِ پیکر در جو !
صبح است و ساقی خفته
مستی در هوایِ رفتن ,
به کمین نشسته هشیاری و من , بی ساقی !
شبِ زیباییِ نابِ ساقی!
یک شبی در خاطرِ سردم مانده , یک شب مهتابی , شبِ آخر , شبِ رفتن , شبِ مرگ !
شبِ یک جام دگر بریز و یک جامِ دگر ,
شبِ حسرت , شبِ سو سو زدنِ شعله آتش در چشم ,
شبِ زیباییِ نابِ ساقی ,
شبِ ساز و می و من ,
شبِ من ,
شبِ رفتن ,
شبِ پاک ,
شبِ آرامِ پریدن از خاک ...
بستان این جامَت!
آشفته خاطر از ستمکاریِ اش ,
یک یک جامهایِ تهی افکندم به خاک و باز , ساقیِ میکده را فریاد کردم ,
مستان یک به یک خرابات سپردند , رفتند و باز , ساقیِ میکده را فریاد کردم ,
ساغر یکی از پیِ آن یک شکستم و باز , ساقیِ میکده را فریاد کردم ,
ساقی تابِ دیوانه نداشت , خمخانه به من سپرد و باز , فریاد کردم ,
خدا خودش جامم ستاند , آستینم گرفت و گفت : ستمکاری ام چه بوده است بگو ,
گفتم ببین, دریایت , ساحلت و آسمانِ ابری , آنسوتر دختری می نوازد "چنگ" , کنارِ آتش و هنگامِ غروب !
ناله هایِ "چنگ" میدانی چه می کند با دلِ من ؟!
گفت خدا : خب, نگو, داغِ مرا تازه نکن ,
بستان این جامت ,
دو چندان بزن فریاد ,
یکی برایِ دلِ خود , یکی هم دلِ من!
اما هست هنوز!
زیر این تلِ خاکستر جایگاهی است , که روزگاری می تپیده در آن دلی
دلی که روزگاری چون مجمری پر شرر گرم بوده اما ,
بعدِ عمری کوتاه , زمانه فرو نشاند شعله هایش را و سردش کرد ,
و دیگر نتپید ,اما هست هنوز ...