چشمی که سنگ شد !

اینجا

این صخره سنگی که سایه افکنده بر دنیا

منم !

بیصدا

سر به فلک کشیده و بی اعتنا

سخت ومغرور

آبشاری که از فرازِ کوه جاریست

سرچشمه اش کجاست؟

کسی باور نمیکند این چشمه روزی چشم بوده است

چشمی که سنگ شد و همیشه جوشید

خنکایِ آن از دلِ سرد این کوه است

آری دلِ سرد !