پشیمان از آدم بودن!

وقتی پشیمانی از آنچه هستی

و رشک میبری به آنانکه هر چیزند جز آدمی !

شایدآسوده شوی آنگاه که با فریادی هر چند بی صدا روحت را از کالبدِ تنگِ سینه رها کنی

و خودت را بر بلندای صخره ای سترگ در شامگاهی پاییزی بر چهره بادِ گرمِ دریا بپاشی !