زخم!

زخمی اگر بر قلبت بنشیند، تو نه مى‌توانی زخم را از قلبت وابکنی و نه مى‌توانی قلبت را دور بیندازی. زخم، تکه‌ای از قلب ِ توست. زخم اگر نباشد، قلبت هم نیست. زخم اگر نخواهی باشد، قلبت را باید بتوانی دور بیندازی. قلبت را چگونه دور مى‌اندازی؟ زخم و قلبت یکی هستند!

محمود دولت آبادی

گاهی قلبت!، دلت! میشود زخم آگین ! آنگونه که دل از زخم و زخم از دل را توانِ باز شناختن نیست و آنجاست که میشوی سوته دل ! سوته دل که شدی میشوی خاکستر نشینِ خراباتِ دلت ! رها میشوی از خیلی قیدها ! بندها ! و نمیفهمندت آنانکه گرفتارِ قیدهایند  و بندها !

نه که قید و بند خوب نباشد چرا هست ! درگیری بهِشان ! زندگی میکنی و میگذرانی روزها را و روزگاران را ! اما قید را و بند را که گذراندی دیگر نه خودت خوبی و نه روزگارت و نه میگذرند روزها و روزگاران به راحتی !

سوته دل شدن سخت است اما حالی دارد که جز سوته دل نمیداند !

بگذریم !

بعدِ مدتی نشستیم و نوشتیم !چه کنیم که نوشتنمان هم مثل خودمان یکجوری است !

به یُمنِ قدومِ دوستانی که امروز  مفتخرمان نمودند به بازدیدِ این وبلاگِ کوچک