آنچه از دل بر آمده شاید در دل نشیند
گفتنی هاآنچه از دل بر آمده شاید در دل نشیند
گفتنی هادرباره من
خب درباره وبلاگ باید بگم که اینها اغلب حرفهایی است که خودم به خودم میگم و گاهی هم حرفهای خوب دیگران را برای خودم تکرار میکنم
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همه- سامورائیِ فرانسوی رفت
- The secret in their eyes
- Million Dollar Baby
- Gone Girl دختر گمشده
- کتاب مورد علاقه من
- The Bridges of Madison County
- ماجرای درخواست باران حسن شُلی اصفهانی
- غوطه خوری در خلیج فارس (سفرنامه بوشهر)
- مهر میهن
- فرمان , دیگر نیست!
- لجاجت
- خاک و باد , صحرا , ماسه و تشنگی
- مه و جنگل , کوه و خشت و ایستادگی (سفر به قلعه رودخان)
- دل آویخته!
- جنگل مه گرفته!
بایگانی
- شهریور 1403 1
- مهر 1402 2
- شهریور 1402 1
- مرداد 1402 1
- تیر 1402 1
- دی 1401 1
- شهریور 1401 1
- مهر 1400 1
- خرداد 1397 1
- خرداد 1396 1
- اردیبهشت 1396 1
- اردیبهشت 1395 1
- آذر 1393 1
- مهر 1393 1
- شهریور 1393 1
- تیر 1393 3
- خرداد 1393 3
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 1
- بهمن 1392 4
- دی 1392 4
- آذر 1392 7
- آبان 1392 7
- مهر 1392 4
- شهریور 1392 8
- مرداد 1392 8
- تیر 1392 6
- خرداد 1392 9
- اردیبهشت 1392 9
- فروردین 1392 7
- اسفند 1391 7
- بهمن 1391 9
- دی 1391 10
- آذر 1391 13
- آبان 1391 8
- مهر 1391 14
- شهریور 1391 10
- مرداد 1391 6
- تیر 1391 6
- خرداد 1391 9
- اردیبهشت 1391 5
- فروردین 1391 4
- اسفند 1390 9
- بهمن 1390 6
- دی 1390 11
- آذر 1390 9
- آبان 1390 17
- مهر 1390 22
- شهریور 1390 11
- مرداد 1390 14
- تیر 1390 19
- خرداد 1390 20
- اردیبهشت 1390 35
- فروردین 1390 30
- اسفند 1389 32
- بهمن 1389 31
- دی 1389 7
آمار : 293728 بازدید
Powered by Blogsky
خونه خدا!
وقتی کودک بودم روزها طولانی بودند. 
آدمها خندان بودند. 
کوچه پر از بچه بود.
بدی کم بود.
عصرها خورشید را میشد دید.
قد شهر کوتاه بود.
مردم جلوی خانه شان را آب پاشی میکردند.
خورشید وقت غروب زرد زرد میشد بعد نارنجی و آخرش سرخ!
تو عالم بچگی فکر میکردم اونجا خونه خداست!
تو فکر بودم یه روز برم تا برسم به اونجا!
اما مدرسه و درس و زندگی نگذاشت .
حالامیدونم خدا رو زمین خونه ای نداره!!
ساسان
چهارشنبه 18 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:06 ق.ظ
خدا جونممممممممممممممممممممممم
خونت کجاست
فکر میکنم اولش خونه خدا تو قلبهامونه اما کم کم اونقدر چیزهای بی ارزش و الکی توی قلبمون میاریم که جایی برای خدا باقی نمیمونه و مجبور میشه که بره
و ما یک روز که دلمون گرفته هر چی دنبالش میگردیم نیست که نیست!
وقتی که من بچه بودم غم بود
اما کم بود