آنچه از دل بر آمده شاید در دل نشیند
گفتنی هاآنچه از دل بر آمده شاید در دل نشیند
گفتنی هادرباره من
خب درباره وبلاگ باید بگم که اینها اغلب حرفهایی است که خودم به خودم میگم و گاهی هم حرفهای خوب دیگران را برای خودم تکرار میکنم
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همه- سامورائیِ فرانسوی رفت
- The secret in their eyes
- Million Dollar Baby
- Gone Girl دختر گمشده
- کتاب مورد علاقه من
- The Bridges of Madison County
- ماجرای درخواست باران حسن شُلی اصفهانی
- غوطه خوری در خلیج فارس (سفرنامه بوشهر)
- مهر میهن
- فرمان , دیگر نیست!
- لجاجت
- خاک و باد , صحرا , ماسه و تشنگی
- مه و جنگل , کوه و خشت و ایستادگی (سفر به قلعه رودخان)
- دل آویخته!
- جنگل مه گرفته!
بایگانی
- شهریور 1403 1
- مهر 1402 2
- شهریور 1402 1
- مرداد 1402 1
- تیر 1402 1
- دی 1401 1
- شهریور 1401 1
- مهر 1400 1
- خرداد 1397 1
- خرداد 1396 1
- اردیبهشت 1396 1
- اردیبهشت 1395 1
- آذر 1393 1
- مهر 1393 1
- شهریور 1393 1
- تیر 1393 3
- خرداد 1393 3
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 1
- بهمن 1392 4
- دی 1392 4
- آذر 1392 7
- آبان 1392 7
- مهر 1392 4
- شهریور 1392 8
- مرداد 1392 8
- تیر 1392 6
- خرداد 1392 9
- اردیبهشت 1392 9
- فروردین 1392 7
- اسفند 1391 7
- بهمن 1391 9
- دی 1391 10
- آذر 1391 13
- آبان 1391 8
- مهر 1391 14
- شهریور 1391 10
- مرداد 1391 6
- تیر 1391 6
- خرداد 1391 9
- اردیبهشت 1391 5
- فروردین 1391 4
- اسفند 1390 9
- بهمن 1390 6
- دی 1390 11
- آذر 1390 9
- آبان 1390 17
- مهر 1390 22
- شهریور 1390 11
- مرداد 1390 14
- تیر 1390 19
- خرداد 1390 20
- اردیبهشت 1390 35
- فروردین 1390 30
- اسفند 1389 32
- بهمن 1389 31
- دی 1389 7
آمار : 293785 بازدید
Powered by Blogsky
رایگانهای گرانبها!
شاید هیچ وقت به این فکر نکرده باشیم که بعضی چیزها رایگان هستند اما بسیار گرانبها و چون رایگان به دستشان می آوریم قدرشان را نمیدانیم:
دوستان
در آغوش کشیدن و در آغوش کشیده شدنها
لبخندها
بوسه ها
خانواده
خنده های از ته دل
خواب راحت
خاطرات خوب
و عشق
تا داریمشان قدرشان را بدانیم که بعد دیر است
با تشکر از دوستم حمید آقا پیله ور
ساسان
جمعه 23 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 05:49 ب.ظ
دوستان را در آغوش می گیریم اما نه خیلی راحت و صمیمی چرا که فکر می کنیم بازهم خواهند بود غافل از نبودنشان در روزهایی در همین حوالی و بروی هیچ کس لبخند نمی زنیم چرا که با خود می گوییم او چرا بروی من لبخند نزند؟و پیشانی مادربزرگ را نمی بوسیم چرا که فکر می کنیم جمعه بعد هم خواهیم آمد و خانواده را خیلی دور از نزدیک بودنشان را لمس می کنیم تا مبادا خنده های از ته دلمان زود تمام شود که مدتهاس خواب راحتی نداشته ایم و خاطرات خوبمان در ته کمد در میان برگهای آلبوم عکسمان خاک می خورد ....
و اما عشق که هیچوقت نه می فهمیمش نه درکش می کنیم و نه قدرش را می دانیم
بهم سر بزنین فکر کنم من عشق رو تونسته باشم درک کنم
یا علی مدد
خب شای این یک تلنگر کوچک باشه