فردا سیزدهمین روز از فروردینه
یه جایی خوندم که ایرانیان باور داشتند که در پایان سال و نزدیک نوروز روح درگذشتگان به دیدار زندگان می آیند و در کنار ۷ سین با بقیه خانواده حضور دارند و در روزهای سال نو و شادباش گفتن و میهمانی رفتن در کنار آنها هستند
اما نمبشده که اینهمه روح رو تو خونه نگه داشت
پس:
روز سیزدهم فروردین همگی باهم پا میشدند و سبزه نوروزشون رو هم بر میداشتند و به خارج از شهر و روستاشون میرفتند جایی که آب روان هم حتما میبوده خلاصه فرشی پهن میکردند و بگو بخندی و سفره ای و ناهاری و در این بین ارواح رو هم به هوای سبزه با خودشون آوردند بیرون از خونه
حالا چرا سبزه چون ارواح در این مدت با سبزه انس گرفتند و بیشتر دور و بر اون میپلکند ظاهرا
خلاصه یواشکی سبزه رو می آوردند و به آب روان میسپردند و ارواح مردگان هم که از سال تحویل تا حالا با اونها بودند به دنبال سبزه میرفتند و بدینسان یه جورایی سر ارواح بیچاره رو به تاق میکوبیدند
پس فلسفه سیزده به در این بوده