نو بهار است در آن کوش که خوش دل باشی!

می خور که به زیر گل بسی خواهی خفت

بی مونس  و بی رفیق  و بی همدم و جفت

زنهار  به  کس  مگو  تو   این  راز  نهفت

هر  لاله   که   پژمرد    نخواهد    بشکفت 

بعله خیام درست میگه این لاله هایی که به زودی دشتها رو پر میکنند اون لاله های پارسالی نیستند ها !

امروز   که   نوبت   جوانی  من   است

می نوشم از آن که  کامرانی  من   است

عیبم نکنید گرچه  تلخ است خوش است

تلخ است  از آن که  زندگانی  من  است  

تلخه دیگه کاریش هم نمیشه کرد   

ابر آمد و زار بر سر سبزه گریست

بی  باده  گلرنگ  نمی شاید  زیست

این سبزه که امروز تماشاگه  ماست

تا  سبزه  خــاک  ما تماشاگه کیست 

پس امروز و دریاب  

ساقـی غـم  مـن  بلند  آوازه  شده  است

سرمستی مـن برون ز اندازه شده است

با  مـوی  سپید  سـر خوشم  کـز می  تو

پیرانه  سرم  بهار  دل  تازه  شده  است 

راست میگه موهای سپیدمون دیگه داره زیاد میشه   

هر سبزه که  بر کنار جویی رسته است

گویی ز لب  فرشته   خویی  رسته است

پا  بر سر  هر سبزه  به  خــواری ننهی 

کان سبزه ز خاک لاله رویی رسته است 

مراقب سبزه ها باشیم