سلام
قطعه شعری است منسوب به ابو علی سینا که در موضوعی گفته و من اینجا نقل میکنم جهت اطلاع!
قطعه شعری از حکیم ابو علی سینا
غذای روح بود باده رحیق الحق |
که رنگ او کند از دور رنگ گل را دق |
|
به رنگ زنگ زداید ز جان اندوهگین |
همای گردد اگر جرعهای بنوشد بق |
|
به طعم، تلخ چوپند پدر و لیک مفید |
به پیش مبطل، باطل به نزد دانا، حق |
|
میاز جهالت جهال شد به شرع حرام |
چو مه که از سبب منکران دین شد شق |
|
حلال گشته به فتوای عقل بر دانا |
حرام گشته به احکام شرع بر احمق |
|
شراب را چه گنه زان که ابلهی نوشد |
زبان به هرزه گشاید، دهد ز دست ورق |
|
حلال بر عقلا و حرام بر جهال |
که میمحک بود وخیرو شر از او مشتق |
|
غلام آن میصافم کزو رخ خوبان |
به یک دو جرعه برآرد هزار گونه عرق |
|
چو بوعلی میناب ار خوری حکیمانه |
به حق حق که وجودت شود به حق ملحق |
|
چشم....