سپاس جهان آفرین

نابینا و ستمگر   

فقیر کوی با گیتی آفرین میگفت  

که ای ز وصف تو الکن زبان تحسینم  

به نعمتی که مرا داده ای هزاران شکر 

که من نه در خور عطای چندینم  

خسی* گرفت گریبان کور و با وی گفت 

که تا جواب نگویی ز پای ننشینم 

من ار سپاس جهان آفرین کنم نه شگفت 

که تیز بین و قوی پنجه تر زشاهینم 

ولی تو کوری و ناتندرست و حاجتمند 

نه چون منی که خداوند جاه و تمکینم 

چه نعمتی است تو را تا به شکر آن کوشی  

به حیرت اندر از کار چون تو مسکینم 

بگفت کور کزین به چه نعمتی خواهی ؟ 

که روی چون تو فرو مایه ای نمی بینم  

قطعه ای از زنده یاد رهی معیری  

خس : منظور فرد ستمگر و مغرور بوده که البته این معنی مربوط به دوره رهی میشه و فعلا دو سه سالی هست که معنیش عوض شده